Jerzy Koenig (ur. 21 listopada 1931 w Sandomierzu, zm. 11 lipca 2008 w Warszawie) – polski krytyk teatralny, publicysta, rusycysta.
Życiorys[]
Jako krytyk teatralny współpracował z tygodnikiem Współczesność, Tygodnikiem Kulturalnym. W latach 1968-1972 był redaktorem naczelnym Teatru. Ostatnio współpracował z miesięcznikiem Dialog.
W latach 1961-1962 był kierownikiem literackim Teatru Narodowego, a w 1972-1981 - Teatru Dramatycznego w Warszawie. W latach 1982-1996 był szefem Teatru Telewizji. W 1998 objął stanowisko kierownika literackiego Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie, jako współpracownik dyrektora artystycznego tego teatru Jerzego Bińczyckiego - po jego nagłej śmierci, w latach 1998-2002 pełnił funkcję dyrektora artystycznego Starego Teatru.
Wykładowca Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza (do 1996 - Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej). W 1975 został dziekanem Wydziału Wiedzy o Teatrze PWST, który zorganizował wspólnie z ówczesnym rektorem Tadeuszem Łomnickim. Pełnił tę funkcję do 1981. Wrócił na stanowisko dziekana w latach 1993-1996. Na WWoT prowadził wykłady Rosjanie, na których omawiał historię teatru i dramatu rosyjskiego, oraz zajęcia Teatr dzisiejszy.
Tłumacz z języka rosyjskiego m.in. pism Wsiewołoda Meyerholda, sztuk Ignatija Dworieckiego (Człowiek znikąd), Aleksandra Gelmana (Protokół z pewnego zebrania, Ławeczka) i języka niemieckiego (Topdogs Ursa Widmera).
Jerzy Koenig zmarł 12 lipca 2008 w Warszawie i został pochowany 18 lipca na Powązkach Komunalnych w Warszawie.
Publikacje[]
Wydał tom tekstów Rekolekcje teatralne (KAW, 1979). Był autorem wyboru dwutomowej Antologii dramatu (PIW, 1976). W serii Teorie Współczesnego Teatru wydał pisma Wsiewołoda Meyerholda i Aleksandra Tairowa.
Nagrody i odznaczenia[]
Był laureatem Superwiktora (1993) i Ludwika - nagrody krakowskiego środowiska teatralnego (2001). W 2003 został Kawalerem Krzyża Oficerskiego Orderu Odrodzenia Polski.